AAPI-cultuur en -gemeenschap vieren – Life made EC

Ik hou ervan dat eten een Aziatische liefdestaal is. Het maakt niet uit uit welk land in Azië je familie komt of de exacte gerechten. We maken instinctief contact door rond een tafel te zitten en lekker te eten, anderen aan te moedigen om nog iemand te helpen en te kibbelen over wie de cheque betaalt of de restjes mee naar huis neemt.

Als ik geniet van eten met andere Aziatische mensen, voel ik mijn Chinese familie daar ook bij mij, en ik word eraan herinnerd dat ik nooit echt alleen ben.

Opgroeien als een queer Aziatische Amerikaan die ook gemengd is, was nooit iets dat ik zo gemakkelijk kon categoriseren. Ik heb in mijn leven veel obstakels gehad die ik moest overwinnen om mijn dromen te verwezenlijken, maar zonder mijn moeder had ik die kracht nooit kunnen krijgen. Als Koreaanse immigrant kwam ze naar Amerika met weinig kennis van de cultuur en taal. Toch kon ze me nog steeds veerkracht, hard werken en vriendelijkheid leren omdat ze universeel zijn. We zijn allemaal verenigd in liefde.

Als Japanse, Hawaiiaanse en Chinese vrouw vond ik het moeilijk om een ​​gevoel van verbondenheid te voelen. Een ding dat me met mijn erfgoed heeft verbonden, is een zomer doorbrengen met mijn Popo op Hawaï. Ze leerde me Hawaiiaanse woorden, lei maken, origami knutselen en traditionele gerechten koken. Tijdens mijn tijd met haar realiseerde ik me ook dat ik mijn creativiteit van haar heb geërfd. Ik kom uit een lange rij linkse denkers, dus ik had me constant afgevraagd waar ik thuishoorde, zelfs binnen mijn eigen familie. Van haar leren die zomer en weten dat ze ook een schepper was, was een van de meest geruststellende gevoelens. Dat was het moment dat ik me eindelijk thuis voelde.

De Filippijnen verlaten – hun huizen, familie en vrienden, voor het onbekende? Ik denk vaak aan de moed en kracht die mijn vader en moeder moesten hebben om die sprong te maken, en dat bewonderde ik altijd aan hen. Ik ben dankbaar dat ze zoveel van de Filippijnen naar ons huis hebben kunnen brengen, of ik het nu heb ervaren door middel van taal, eten, karaoke/muziek en lange nachten mahjongg spelen met vrienden en familie. Ik ben opgegroeid als Filipijns-Amerikaan van de eerste generatie en heb zoveel geluk, dankbaarheid en trots dat ik een product ben geweest van twee verschillende culturen. ????????

Ik kom uit een lange lijn van sterke vrouwen die een nieuw pad hebben gesmeed voor zichzelf en hun families. Mijn grootmoeder was verlegen van 1,80 meter lang, maar was een kracht van de natuur. Ze begon een beroemd restaurant in Saigon met een aangepaste oven die ze ontwierp om het voedsel te koken dat ze wilde serveren.

Haar vindingrijkheid en vindingrijkheid zitten in mijn DNA. Haar recepten zijn in mijn handen. Met hoogte- en dieptepunten viert ons gezin onze overleving door middel van voedsel. Eten is wat ons gezin toen en nu bindt; zo tonen we onze liefde voor elkaar.

Als Aziatische immigrant en dochter van immigrantenouders, had ik nooit geweten hoeveel opoffering mijn ouders moesten brengen. Op jonge leeftijd naar een nieuw land verhuizen om ervoor te zorgen dat ik de kansen en keuzes heb die hen niet zijn geboden, is een vorm van onbaatzuchtige veerkracht en kracht.

IK BEN die veerkracht en kracht, om altijd te staan ​​voor wat volgens mij juist is, rechtvaardig, en geen enkele vorm van pesten te verdragen. Aziatische haat heeft geen plaats in deze wereld, ook niet in MIJN wereld.